Ruby Mander Alizarin is een nieuwe kleur van Winsor & Newton die is samengesteld met de voordelen van synthetisch alizarine.We hebben deze kleur herontdekt in onze archieven en in een kleurenboek uit 1937 besloten onze chemici om te proberen deze krachtige, donker getinte Alizarin Lake-variëteit te evenaren.
We hebben nog de notitieboekjes van de Britse colorist George Field;hij staat erom bekend nauw samen te werken met onze oprichter aan kleurformuleringen.Nadat Field een techniek had ontwikkeld om meekrapkleur langer te laten duren, werden verdere experimenten uitgevoerd om andere mooie meekrapvariëteiten te ontwikkelen, met als belangrijkste pigment alizarine.
De wortel van de meekrap (Rubia tinctorum) wordt al minstens vijfduizend jaar gekweekt en gebruikt om textiel te verven, hoewel het even duurde voordat het in verf werd gebruikt.Dit komt omdat om meekrap als pigment te gebruiken, je eerst een in water oplosbare kleurstof moet omzetten in een onoplosbare verbinding door deze te combineren met een metaalzout.
Als het eenmaal onoplosbaar is, kan het worden gedroogd en kan het vaste residu worden gemalen en gemengd met het verfmedium, net als elk ander mineraal pigment.Dit wordt meerpigment genoemd en is een techniek die wordt gebruikt om veel pigmenten te maken van plantaardig of dierlijk materiaal.
Enkele van de vroegste meekrapmeren zijn gevonden op Cypriotisch aardewerk uit de 8e eeuw voor Christus.Meekrapmeren werden ook gebruikt in veel Romeins-Egyptische mummieportretten.In de Europese schilderkunst werd meekrap vaker gebruikt in de 17e en 18e eeuw.Vanwege de transparante eigenschappen van het pigment werden meekraplakken vaak gebruikt voor glaceerwerk
Een veelgebruikte techniek is om een meekrapglazuur op het vermiljoen aan te brengen om een helder karmozijnrood te creëren.Deze benadering is terug te zien in verschillende schilderijen van Vermeer, zoals Meisje met roodkapje (ca. 1665).Verrassend genoeg zijn er maar heel weinig historische recepten voor meekrapmeren.Een reden hiervoor kan zijn dat meekrapkleurstoffen in veel gevallen niet afkomstig zijn van planten, maar van reeds geverfd textiel.
Tegen 1804 had George Field een vereenvoudigde methode ontwikkeld om kleurstoffen te extraheren uit meekrapwortels en meekrap, wat resulteerde in stabielere pigmenten.Het woord "meekrap" kan worden gevonden om het bereik van roodtinten te beschrijven, van bruin tot paars tot blauw.Dit komt omdat de rijke kleuren van meekrapkleurstoffen het resultaat zijn van complexe menging van kleurstoffen.
De verhouding van deze kleurstoffen kan door veel factoren worden beïnvloed, van het type meekrapplant dat wordt gebruikt, de grond waarin de plant wordt gekweekt, tot hoe de wortels worden opgeslagen en verwerkt.Bovendien wordt de kleur van het uiteindelijke meekrappigment ook beïnvloed door het gebruikte zoutmetaal om het onoplosbaar te maken.
De Britse chemicus William Henry Perkin werd in 1868 in de functie benoemd door de Duitse wetenschappers Graebe en Lieberman, die een dag eerder een formule hadden gepatenteerd voor het synthetiseren van alizarine.Dit is het eerste synthetische natuurlijke pigment.Een van de belangrijkste voordelen hiervan is dat synthetisch alizarine minder dan de helft van de prijs van natuurlijk alizarinemeer kost en een betere lichtechtheid heeft.Dit komt omdat meekrapplanten drie tot vijf jaar nodig hebben om hun maximale kleurpotentieel te bereiken, gevolgd door een lang en tijdrovend proces om hun kleurstoffen te extraheren.
Posttijd: 25 februari 2022