Van de geschiedenis van pigmenten tot het gebruik van kleur in beroemde kunstwerken tot de opkomst van de popcultuur: elke kleur heeft een fascinerend verhaal te vertellen.Deze maand verkennen we het verhaal achter azogeelgroen
Als groep zijn azokleurstoffen synthetische organische pigmenten;ze zijn een van de helderste en meest intense gele, oranje en rode pigmenten en daarom zijn ze populair.
Synthetische organische pigmenten worden al meer dan 130 jaar in kunstwerken gebruikt, maar sommige vroege versies vervagen gemakkelijk in licht, dus veel van de kleuren die door kunstenaars worden gebruikt, worden niet meer geproduceerd; deze staan bekend als historische pigmenten.
Het gebrek aan informatie over deze historische pigmenten heeft het voor conservatoren en kunsthistorici moeilijk gemaakt om voor deze werken te zorgen, en verschillende azopigmenten zijn van historisch belang.Kunstenaars proberen ook hun eigen azo-‘recepten’ te maken, zoals Mark Rothko bekend staat, wat de situatie alleen maar ingewikkelder maakt.
Misschien wel het meest opvallende verhaal van het speurwerk dat nodig is om een schilderij te restaureren met behulp van historische azo is het schilderij Black on Maroon (1958) van Mark Rothko, dat tijdens de tentoonstelling in de Tate Gallery werd beklad met graffiti met zwarte inkt.Londen in 2012.
Het kostte een team van experts twee jaar om de restauratie te voltooien;daarbij leerden ze meer over de materialen die Rothko gebruikte en onderzochten ze elke laag nauwkeurig, zodat ze de inkt konden verwijderen maar de integriteit van het schilderij konden behouden.Uit hun werk blijkt dat de azolaag in de loop der jaren door licht wordt aangetast, wat niet verrassend is gezien het feit dat Rothko met het gebruik van het materiaal heeft geëxperimenteerd en vaak zijn eigen materiaal creëert.
Posttijd: 19 januari 2022